Content

Πέμπτη, Απριλίου 23, 2015

Όλα μοβ

Χωμένος μέσα στους φακέλους. Ανά μισή ώρα ο τύπος με τη μοβ φόρμα και τα κοκάλινα μοβ γυαλιά, του έφερνε κι άλλους. Είχε πάντα μαζί του ένα ασημί τροχήλατο κι εκεί εναπόθετε τις στοίβες που άφηνε στο γραφείο του Χ. 10-10 φάκελοι κάθε φορά. Στο γραφείο υπήρχαν δύο ντάνες. Εκ των αριστερών, ήταν αυτή με τους τελειωμένους φακέλους από τον Χ. Στα δεξιά, η ντάνα με αυτούς που έφερνε ο Μοβ. Ο Χ. τελείωνε έναν φάκελο ακριβώς σε 33 λεπτά. Με τη συχνότητα που μετακινούνταν οι φάκελοι από τα δεξιά στα αριστερά, κατάφερνε για 15 λεπτά να εξασφαλίζει μια λωρίδα ουρανού από το παράθυρο που ήταν στα δεξιά του. Ύστερα το ηλεκτρικό φως του πορτατίφ έκανε τη δουλειά του. Δούλευε για 12 ώρες και 45 λεπτά κάθε μέρα. Υποχρέωσή του, να περνάει τα δεδομένα του φακέλου σε ηλεκτρονική βάση στον υπολογιστή. Τα χέρια του έπαιρναν φωτιά. Τυφλό σύστημα και σκανάρισμα στην επιτάχυνση. Δεν χάζευε, δεν σήκωνε κεφάλι από τα ψηφία παρά μόνο ανά δεκαπέντε λεπτά για να κοιτάξει αυτή τη λωρίδα ουρανού, να ψυχανεμιστεί τον καιρό, να οραματιστεί τη ζωή έξω από αυτό το κτίριο. 

Ύστερα πάλι τα ίδια. Ο Μοβ δεν μίλαγε, δεν κοιτούσε καν τον Χ. Έφερνε φακέλους, μέτραγε την αριστερή ντάνα με τους τελειωμένους κι έφευγε. Εάν ο Χ. δεν είχε ικανοποιητικό αριθμό φακέλων στα αριστερά του, χτυπούσε το τηλέφωνο. Θα ήταν ο Μεγάλος. Ο Χ. σηκωνότανε και πήγαινε στο γραφείο του. Διέσχιζε ένα διάδρομο με μοβ στους τοίχους κι ένα βρώμικο μωσαϊκό για πάτωμα. Ήξερε κάθε φορά τι θα του έλεγε ο Μεγάλος. «Δεν είμαστε ικανοποιημένοι από την ταχύτητά σου, από την ποιότητά σου, ούτε καν από τη φάτσα σου. Αν δεν επιταχύνεις κι άλλο, η πόρτα θα ανοίξει και κάποιος άλλος θα πάρει τη θέση σου». 

Τα χείλια του Μεγάλου ήταν μπλαβί από ένα ατύχημα που είχε κάποτε. Ο Χ., με την ελαφρά μυωπία που είχε, έβλεπε μια μοβ σπηλιά να ανοιγοκλείνει και να εκσφενδονίζονται ξυράφια. Θα έβγαινε κάθε φορά από το γραφείο του Μεγάλου με ματωμένα μπράτσα και καρφωμένα ξυράφια στο κούτελο. Ώσπου να ξαναεπιστρέψει στο γραφείο του και να τα αφαιρέσει. 

Με τούτα και με κείνα, ο Χ. είχε μειώσει τον χρόνο εργασίας του κάθε φακέλου σε 18 λεπτά. Εκείνη τη φορά που χρονομετρήθηκε, ένιωσε μιαν ικανοποίηση κι ευχαρίστηση ότι επιτέλους ήταν ένας άξιος εργάτης. Το ίδιο βράδυ ονειρεύτηκε μιαν αύξηση, λιγότερες ώρες εργασίας, μια πιθανότητα να ζητήσει από τον Μεγάλο να βάψει το γραφείο του από μοβ βαθύ σε λευκό. Ονειρεύτηκε επίσης ένα ορθάνοιχτο παράθυρο κι έναν ήλιο να ανεβοκατεβαίνει σαν αλογάκι καρουζέλ. 

Πήγε πετώντας την άλλη μέρα, προικιά της περασμένης ο ενθουσιασμός. Έμεινε όμως με τα γόνατα κομμένα. Ο Μοβ τον περίμενε έξω από το γραφείο του. Ο Μοβ δεν είχε το ασημί τραχήλατο δίπλα του με τους συνηθισμένους πρώτους 10 φακέλους. Υπήρχαν 30 φάκελοι πάνω κι άλλοι 10 στο πάτωμα. Η έκπληξη του Χ. δεν επηρέασε καθόλου τον Μοβ. Με λεία, στεγνή φωνή τού ανακοίνωσε πως η κρυφή κάμερα του γραφείου ανακάλυψε πως η ταχύτητα του Χ. αυξήθηκε, οπότε για να καλυφτεί η εργατοώρα του, θα κάνει περισσότερους φακέλους. 

Δεν θυμάται τίποτα άλλο ο Χ. μετά από αυτά. Η αστυνομία μίλησε για νευρικό κλονισμό. Το μελανιασμένο, ακούνητο σώμα του Μοβ διπλωμένο στο φορείο έμοιαζε σαν ασημένιο διακοσμητικό τυλιγμένο με πένθιμη κορδέλα. 

1η δημοσίευση στο DocTV
Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers